Puszcza Romincka przecięta jest granicą Polski i obwodu kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej. Wzdłuż południowej granicy regionu prowadzi szosa z Gołdapi do Wiżajn. Po istniejącej przed 1945 rokiem linii kolejowej, która otaczała Puszczę Romincką, zostały nasypy, wykopy oraz mosty i wiadukty. W Puszczy znajdują się unikalne rośliny oraz ciekawy zwierzostan. Spotkać tu można wierzbę borówkolistną, brzozę niską, górską lilię złotogłów i malinę moroszkę. Wśród zwierząt spotykamy m.in.: jelenie, łosie, wilki, dziki, lisy, jenoty, wydry oraz sporą populacje bobrów. Można natrafić na czarnego bociana i orła bielika. W latach siedemdziesiątych utworzono w Puszczy pięć rezerwatów, których jednym z najciekawszych elementów jest starodrzew. Są to rezerwaty: Dziki Kąt, Czerwona Struga, Mechacz Wielki, Boczki i Żytkiejmska Struga. Puszcza też ma swoją legendę. Był to niegdyś rewir łowiecki cesarza Wilhelma II, który każdego ubitego przez siebie jelenia upamiętniał kamieniem opatrzonym okolicznościowym napisem. Dlatego też znaczącym dla regionu wydarzeniem stało się powołanie 14 stycznia 1998 roku przez Wojewodę Suwalskiego, Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej. Jego, znajdująca się w Puszczy Rominckiej, zasadnicza część zajmuje powierzchnię 14620 ha, zaś położona na terenie gminy Gołdap i gminy Dubeninki otulina zajmuje 8500 ha.
Puszcza Romincka na przełomie XIX i XX w. była rewirem łowieckim cesarza Wilhelma II. Cesarz wybudował w Cesarskich Romintach drewniany dworek myśliwski w stylu norweskim (aktualnie znajduje się on w parku miejskim w Królewcu, dokąd został przeniesiony w częściach).

Prawie każdego roku w końcu września lub na początku października, w czasie rykowiska, cesarz zjawiał się w Kaiserich Rominten, by oddać się zajęciu myśliwskiemu. Polował na jelenie rominckie, które były sławne w całej Europie.

Na cesarskich polowaniach gościła arystokracja z całej Europy. Miejsca, w których cesarz ustrzelił najlepsze, kapitalne jelenie upamiętniano głazami (Hirsh gedenk steine) z odpowiednimi napisami. Zachowało się ich czternaście (i jeden sprzed pobytu cesarza), w tym po polskiej stronie osiem. W polskiej części puszczy znajdują się one w następujących miejscach: w rezerwacie „Boczki” (Kamień Paszy), na granicy oddziałów 202-283 (z liśćmi dębu), nad dopływem Czerwonej Strugi (dwustronny), przy Drodze Rominckiej (mały), na płn. od Wilczej Góry (pod dębami), na „wyspie” wśród łąk, (bez napisu), na wschód od Błąkał, nad rzeczką (w błocie), na zachód od Hajnówka (bez napisu).

W rosyjskiej części puszczy znajduje się siedem głazów pamiątkowych.